Waar in voorgaande jaren de tribunes langs de oevers van de Amstel gevuld waren met enthousiaste supporters, wekten deze tribunes het afgelopen weekend een trieste en desolate indruk. Terwijl gelijktijdig in het centrum van Amsterdam een enorme mensenmassa zich opmaakte voor een demonstratie tegen de opwarming van de aarde werd de Amstel gevuld met ploegen op weg naar de start van de Heineken Roeivierkamp. Geplaagd door het onvoorspelbare weer van afgelopen weekend, zag de organisatie zich genoodzaakt tot het nemen van een groot aantal ad hoc maatregelen. Het mocht de pret niet drukken. Rond 13 uur verzamelden de Heren Veteranen zich achter de startlijn voor hun eerste afstand van 2500 meter (vanaf de Rozenoordbrug tot voorbij de Berlagebrug). Het wachten duurde lang, de regen was overvloedig en de temperatuur daalde tot dicht bij het vriespunt. De laatkomers, die overigens geen blaam trof, werden met een zeer beschaafd boe geroep verwelkomd. Over de wedstrijd kunnen we kort zijn. Met strakke hand en heldere commando’s manoeuvreerde Krijn de Zeearend richting finish. Een aangename warmte verspreidde zich door de straffe ledematen van de geplaagde roeiers. Helaas was dit genoegen slechts van korte duur en begon het lange wachten opnieuw. Na voltooiing van de eerste afstand, volgt een sprint over 250 meter in de tegengestelde richting. Dit vereist dat eerst alle ploegen gefinisht zijn alvorens een begin gemaakt kan worden met het man tegen man gevecht: met een vliegende start vertrekken steeds twee ploegen naast elkaar. De aanzwellende wind maakte de startprocedure niet eenvoudiger. Naast stuurman heeft Krijn zich de afgelopen maanden ook onderscheiden als coach van het gemêleerde gezelschap roeiers. Nauwgezet bereidde hij de ploeg voor. De sprint had terecht zijn speciale aandacht. In hoeverre de spint zich volgens plan heeft voltrokken kunnen we u helaas niet melden. Iedere herinnering ontbreekt. We vonden elkaar terug onder de douche waarbij we, een aantal letterlijk blauw van de kou, ons te goed deden aan het gloeiend hete Poseidon water. Allengs kwamen de praatjes terug. Voorheen werden de uitslagen vooral bestudeerd om te kijken of Tubantia was verslagen. De kou heeft wellicht een desastreuze uitwerking op het brein. Na de vaststelling dat we de snelste Nederlandse ploeg in ons veld waren, werd de horizon verlegd naar Europa. Alleen de Amerikanen wisten ons per slot van rekening voor te blijven. Volgende week volgt een nieuwe confrontatie op de Amstel. De weersverwachting is uitstekend: aanhoudend wisselvallig, van tijd tot tijd stormachtig en te koud voor de tijd van het jaar. Op naar de Head of the River. Hier vindt u de uitslagen en foto’s
