Na de erbarmelijke omstandigheden tijdens de Heineken Vierkamp en de Head of the River eerder dit jaar, liet de Amstel zich deze keer van zijn beste zijde zien. Een licht meewindje, aangename roeitemperatuur en mooi roeiwater vormden het decor van de 50ste edtie van de Novembervieren. Amycus was in alle blokken vertegenwoordigd waarbij Herma, Ans, Jeske en Gaby, kortom de dames van Krijn, ’s ochtends als eersten over het water gleden. In iets meer dan 17 minuten wisten zij het bochtige parcours te overbruggen.
In het 2e blok verschenen twee heren veteranenploegen aan de start. De oudste ploeg (VF>60) was op twee plaatsen gewijzigd ten opzichte van de Tromp Boatrace. André werd getransfereerd naar de jonge vier (VE>55) en Klaas kan vanaf 1 november het schaatsen niet laten. René stapte voor deze gelegenheid bij Gert Jan en Victor in de boot. Het Amycus drietal werd aangevuld met Jan Willem van Tubantia (Oud Aegir natuurlijk). Optimaal gebruik makend van het krappe tijdschema zag het kwartet kans een glimmende gele Empacher te bemachtigen van Argo inclusief voor in liggende stuurvrouw Jenny. Een ware meesterzet. Het legde de ploeg geen windeieren. Waar vooraf rekening werd gehouden met een rechtstreeks duel tussen beide Amycus vieren, het startverschil bedroeg ruim 1 minuut, waren de oude mannen snel uit het zicht verdwenen. De jonge vier was op één plaats gewijzigd. Eric is met de Noorderzon naar het zuidelijk halfrond vertrokken. André toonde zich een waardig vervanger. Samen met Maikel, Jan Willem en ondergetekende kwamen zij op gepaste afstand van hun voorgangers over de finish. Merijn liet zien dat hij naast roeien het sturen niet is verleerd. De slag van de oude vier, bekend om zijn oneliners, kon niet nalaten om de moegestreden jongelingen op de finish toe te roepen : “Waar bleven jullie?”. Toch overheerste ook bij de jonge vier tevredenheid.
Dit maal bewaarde Amycus het beste voor het laatste blok.
Lees hier het verslag van Ingrid:
De speciale 50e jubileumeditie van de Novembervieren, georganiseerd door de Hoop in Amsterdam, werd voor deze speciale gelegenheid opgeluisterd met enkele extra velden voor de C-roeiers. De bemanning (intro 2018) van de Aalscholver viste naar extra informatie bij de wedstrijdcommissaris en kreeg haar kans. Ingedeeld bij de Mix Erv(?!)C4* togen zij vol goede moed naar Amsterdam.
De Aalscholver zelf viste echter achter het net. Zij bleef in de loods bij Amycus, dankzij het lumineuze voorstel van Hans van Maarleveld die op het idee kwam om ons een C4 te lenen van de Hoop. Zo hadden wij namelijk meer ruimte op de botenwagen om de 5 overbodige bootjes van de Hoop mee terug te nemen. Tevens scheelde het ons tijd en hoefden we geen boot op te riggeren. Win-win.
De C4 van de Hoop bleek een prachtige Filippi, die echter niet met de kielstrip over de rand het water in mocht. Dat werd dus netjes tillen. Stuur Lotte gaf ons luid en duidelijk keurige instructie. Eenmaal met de voeten bij de rand van het vlot bleken onze armpjes niet lang genoeg om de boot horizontaal het water in te tillen. Gevolg: het roer, netjes klaargelegd, gleed met een zachte plons de Amstel in. Oeps!
Wat nu? Ietwat weemoedig dachten wij aan de eenzame Aalscholver bij het Twentekanaal. De mannen van de reddingsbrigade, die wel in de buurt waren, stonden er ondanks hun goede wil ook bij en keken samen met ons naar de donkere diepte van de Amstel. De mensen van de Hoop bleven echter hoopvol en kalm. Ene Kevin haalde een anker en begon met vissen. Beet!!! Onze eeuwige dank daarvoor! Top gedaan Kevin! Met roer ging alles stukken beter. Zo goed zelfs dat we enkele kilometers na restaurant ’t Kalfje dachten: wat duren die 4 kilometer toch lang….en waarom roeien die andere boten allemaal de andere kant op?
Na uitleg van de concurrentie besloten wij de boot snel te keren, zodat ook wij nog ruim op tijd aan de start bij ’t Kalfje verschenen. Terwijl wij nog volop bezig waren de boot op gang te brengen en ons afvroegen of we al voorbij de echte start waren, zagen we de studenten van Aegir in een razend tempo voorbij vliegen. Aldus kansloos voor blik visten ook wij achter het net.
We lieten het hoofd echter niet hangen. We besloten om niet te gaan snoeken en raceten achter de studenten aan in een dappere poging deze spierballen bij te benen. Het resultaat mocht er zijn, want de HV4+ (onze enthousiaste, trouwe, amycale fanclub), die voor ons ook heel netjes hadden geroeid, deelden ons bij aankomst verheugd mee dat we tweede waren geworden met een tijd van 18.55. En zo was de zondagse visclub een hele C4-ervaring rijker.
Waar ’s ochtends de botenwagen met slechts de Polifinario en Zilvermeeuw vertrok, keerde in de loop van de avond een volgeladen aanhanger terug in Almelo.
De uitslagen vindt u hier. Foto’s van Merijn Soeters van blok 1 staan hier en van blok 2 hier en daar. Zie ook de site van Michael Boutkan Fotografie: Blok1, blok2 en blok3
