De ERM van 2021 gaat om meerdere redenen de boeken in als een unicum.
Allereerst hadden we uiteraard te maken met COVID 19, waardoor het evenement dat normaliter plaatsvindt in het hemelvaartsweekend moest uitwijken naar 4 & 5 september.
Vervolgens bleek dat alleen drie- of zesmansploegen welkom waren voor deze prestatietocht, waar het wedstrijdelement van ondergeschikt belang was. Dit leverde veel afzeggingen van ploegen op, ook nog op het laatste moment door ziekte of pech. Alle lof dus ook voor de organisatie van de zwaarste roeimarathon van Nederland die voor de resterende 10 ploegen alles uit de kast hebben getrokken om er alsnog een groot feest van te maken.
Ook onze Amycus-Tubantia combinatie kreeg te maken met uitvallers vlak voor de tijd. Opflakkerende astma, twijfels, een verstuikte enkel tezamen met een Corona infectie maakten dat we gedwongen werden buiten onze vereniging te kiezen uit het aanbod van roeiers zonder ploeg. Dit werden uiteindelijk 2 Belgen die wij zeer erkentelijk zijn voor hun deelname en inzet, Stefaan en Lieven: bedankt! Zonder hen hadden wij dit ook niet kunnen doen. Toch geen gekke naam voor onze ploeg dus: Kiek’n wat ’t wot bleef het tot het bittere eind.
We troffen het met fantastische weersomstandigheden, lekkere temperatuur, weinig wind, hoewel de golven op het Slotermeer toch wel weer heftig waren en een heerlijk zonnetje overdag. De keerzijde van een mooie heldere avond bleek echter de opkomst van een vervelende mist in de nachtelijke uren, waardoor we nog meer dan anders uiterst alert moesten zijn. Gelukkig bleken we uitzonderlijk goed te zijn in het lokaliseren van boeien en fuiken op het Slotermeer ….
Dankzij Judith waren we gezegend met slimme gps-voorzieningen en goed uitgekiende wisselplekken in ons goed werkende marathonschema. Fijn ook dat chauffeur/walploeg Ramon nét op tijd doorhad dat onze super-de-luxe camperbus met netjes opgemaakte bedden in bruikleen van Eric’s broer, nét niet onder het viaduct in Balk (niet te verwarren met Balkbrug) paste.
Een roemloos einde bleef ons bespaard en wij kunnen de hoop op gebruik van dit topbusje in de toekomst levend houden! En Maikel: jij kon helaas niet mee, maar jouw stickers voor de bus maakten het helemaal af!
Speciale dank ook voor de familie Talsma, die ons volgens traditie elk jaar zeer gastvrij verwelkomen met koffie/thee en koek.
De unanieme conclusie namens alle roeiers (Ronald, Stefaan, André, Ingrid, Lieven en Eric): het was een epische tocht dit jaar. De blaren, houten billen, pijnlijke spieren, geïrriteerde darmen en andere ongemakken zijn we al weer vergeten. Volgend jaar gewoon weer!
En tot slot: petje af voor Eric, zonder zijn bezielende leiding, snelle, heldere denkwerk onder mistige omstandigheden, en onuitputtelijke inzet waren wij niet overgekomen en hadden wij never nooit de 4e plaats behaald!
Ingrid
