In het streven naar perfectie had Amycus een verkenner naar Amsterdam gestuurd om zich op de hoogte te stellen van de actuele situatie aan de boorden van de Amstel. De organisatie voorzag grote logistieke problemen vanwege werkzaamheden aan de oevers van de Amstel ter hoogte van onze parkeerplaats bij de Amsterdamse roeivereniging Poseidon, reeds lang een vertrouwde plek voor onze roeiers. Met behulp van een aantal krentenbollen wist Rob de geplande werkzaamheden te verplaatsen naar een later tijdstip zodat de botenwagen door Rene op zijn vaste plek kon worden afgeleverd. Ook het altijd overvolle clubgebouw was een oase van rust. De koffie , versnaperingen en sfeer waren als vanouds.
Verslag van de damesrace door coach/stuur Krijn:
Vandaag 7 november hebben Herma, Myrthly, Jeske en Gaby in het DVE4*-veld deelgenomen aan de Novembervieren in Amsterdam. Het was al weer twee jaar geleden, dat dit kon. Het werd dus weer tijd!
Sinds de winterwedstrijden in februari 2020 was er echter zeer incidenteel in de vier geroeid, reden bekend.
Maar na de Cottwich was het dan zover. Je denkt dan, dat een ploeg, die zo lang al met elkaar roeit achteloos in de boot stapt en gelijk weer roeit als vanouds. Nou, dat viel een beetje tegen.
Sinds de Cottwich hebben we 6 weken driemaal in de week getraind. Het was zoeken naar de juiste samenstelling, de goede techniek en een fatsoenlijke conditie. Het ging aanvankelijk stroef, er was geen eenheid, er was geen goede balans en rhytme, het roeien voelde stroperig. Uiteindelijk zijn we tot een oplossing gekomen, waarbij alles samenviel. Ineens was er het goede gevoel, het vertrouwen nam toe. E.e.a resulteerde in goede degelijke trainingen waarbij het telkens een beetje beter ging.
En gelukkig bleek dat tijdens de wedstrijd. Er werd goed, gedreven door de dames geroeid. Binnen een kilometer konden we al een ploeg inhalen, hoewel we zelf later in de wedstrijd ook door enkele ploegen werden ingehaald. Tot de Berlagebrug ging alles prima, maar daarna met harde wind tegen en veel golfslag wreekte zich de korte voorbereiding. Daar hebben we ook door vermoeidheid veel tijd verspeeld. Al met al waren we tevreden. Het was een mooie wedstrijddag op de Amstel. De dames hebben zich verweerd naar vermogen.Een compliment is op zijn plaats voor Myrhtly, die nog maar zo kort roeit! Een aantal ploegen uit de E-klasse moesten we laten voorgaan, maar er ook een viertal achter ons laten, alsmede een behoorlijk aantal uit de jongere leeftijdklasse. We gaan enthousiast door met het verbeteren van de techniek en conditie.
Het is als coach een genoegen met deze ambitieuze en vrolijke groep dames te werken.
Om de woorden van Krijn kracht bij te zetten ziet u hier bewegende beelden vanaf de Amstel waarbij de dames door enthousiaste supporters worden aangemoedigd. De start van de dames vertoonde enige overeenkomst met de start van de GP van Mexico: ook hier leidde stuurmankunst, gecombineerd met een surplus aan techniek en vermogen, tot een schitterende inhaalactie.
In het tweede blok startten twee heren veteranen vieren. Amycus 1 (HVE4+) aangevoerd door vader en zoon Hans H. en Jan ondersteund door Rob, Maikel en Andre. Daarnaast Amycus 2 (ook HVE4+) met Maaike aan het roer en achtereenvolgens Sebastiaan, Arend, Klaas en Victor. Amycus 1 voer een sterke race op het lastige Amstelwater waar wind en regen vrij spel hadden. Zij moesten het opnemen tegen Olympisch kampioenen en andere gelouterde routiniers. Amycus 2 ging beduidend minder makkelijk om met de omstandigheden. Maaike beleefde haar debuut als stuurvrouw op de Amstel. Tijdens de reis naar Amsterdam werden de regelementen, baankaarten en verhalen nog eens doorgenomen. Mogelijke hindernissen werden door de overige inzittenden gebagatelliseerd. Een Amycusploeg wordt immers zelden ingehaald en weet lastige situaties meestal goed te mijden. Zo niet deze keer. Direct na de start werd de ploeg ingelopen door de vlak achter hen gestarte ploeg. Daar zou het niet bij blijven. Ter hoogte van Willem 3 werd de onfortuinlijke Amycus ploeg tegelijkertijd ingelopen door een tweetal ploegen. Een leerzaam moment. Waar Maaike koersvast de bakboord wal volgde en beide oplopende ploegen aan stuurboord een zee aan ruimte bood, meenden de heren dat zij Amycus opzij konden drukken. Met zorgvuldig gekozen woorden, goed geformuleerd in heldere volzinnen uitten onze tegenstanders hun ongenoegen. En passant namen zij het boegnummer van de Zilvermeeuw als trofee mee op hun tocht naar Amsterdam. Met vaste hand leidde Maaike de heren naar de finish in de wetenschap niet zij maar het de mannen waren die vandaag tekort schoten. Uitslagen vindt u hier.
De beelden van Amycus 2 werden door Sebastiaan omschreven als ‘ Catch the crab’ en zijn minder geschikt voor publicatie.
