Na ruim 10 weken trainen vertrokken we op zondag 22 mei 2022 om 06:00 vanaf Amycus. Twee mannen die de stuurwerkzaamheden voor hun rekening namen (Krijn en Ramon) en vier dames die moesten laten zien dat het vele trainen niet voor niets was (Herma, Ingrid, Jeske en Mirthly). Vooral dat laatste leek op voorhand een zware taak. In de trainingen ging het namelijk eerder slechter dan beter en Krijn werd regelmatig tot wanhoop gedreven. Dus we zaten met een zwaar hoofd in de auto, ook vanwege het vroege opstaan;-) Tijdens de rit werd er weinig over de Spaarne Lenterace gesproken. Wel hadden de dames veel te bespreken over de aanstaande Elfstedenroeimarathon en of Jeske tijdens haar zeilvakantie de mogelijkheid zou hebben om te komen kijken (en waar nodig invallen;-)).
Eenmaal aangekomen in Heemstede liet Ramon zijn stuurkwaliteiten zien en vonden we na enig heen en weer gerijd en gestuur een mooi plekje middenin een woonwijk en dichtbij het vlot. De boot werd snel geprepareerd en in het water gelegd. Het weer was ons gunstig gezind; een graad of 18, zon en een klein windje. Daar kon het in ieder geval niet aan liggen. De start ging fantastisch, de eerste kilometers hadden we een goede cadans. Dat wat er in de training niet uit kwam, leek vandaag wel te lukken. Mooie sterke halen en een goede recover, het ging als vanzelf. Ook het sturen ging scherp, de brug heeft dat aan den lijve ondervonden;-) Na deze kleine verstoring konden de dames de goede cadans snel weer terugvinden. Van vanzelf gaan was in de laatste kilometer geen sprake meer, de moeheid begon toch een beetje toe te slaan. En ondanks dat we geen hengel hadden uitgeworpen, had Mirthly aan het eind van de wedstrijd maar liefst twee snoeken te pakken. De teleurstelling was groot, het chagrijn en balen ook. Voor de verandering dus geen gelach en geouwehoer bij het uitstappen en het wegbrengen van de boot.
Toen de dames weer fris en fruitig klaar stonden voor de koffie, belde Ingrid met Ramon. Hij wist haar te vertellen dat we eerste waren geworden in de categorie DMD 4*. We konden het niet geloven en liepen snel naar de locatie waar de uitslagen stonden. Ondanks dat het daar toch echt zwart op wit stond, waren we nog niet overtuigd. Er moest wel een fout zijn gemaakt. Toen we even later het blik daadwerkelijk mochten ophalen, kwam het besef dat we het toch echt geflikt hadden. Blik voor ons, joepiieeeeee! De blijdschap was (en is nog steeds) groot:-) Krijn, mede namens de andere dames heel erg bedankt voor je inzet, hulp en doorzettingsvermogen!
Mirthly
Hard werken op “t laatst… 
vervolgens vol ongeloof staren naar de uitslagen 
Et voilà!!
