Twee weken geleden, tijdens de intocht van onze goedheiligman was het weer zo goed dat in het centrum van Lochem de terrassen gewoon vol zaten! Ongekend voor november. Zou dan eind november de temperatuur nog steeds zo zacht zijn?
Een week later vond een time-trial plaats. Toen was het kwik gedaald naar een temperatuur van -7 graden! Kijk, dat zijn nu Hel-waardige temperaturen. Helaas (of gelukkig!) was dit een exces en steeg het kwik een paar dagen tot een stabiele graad of 7 boven nul.
Vanuit Amycus was de delegatie dit jaar wat karig. Vanwege persoonlijke omstandigheden moest een aantal mensen dit jaar de tocht naar het hoge noorden verstek laten gaan. Alleen Gert-Jan en ondergetekende durfden de barre tocht aan.
Toen ik naar Amycus reed, wist ik niet wat ik zag. Daar reed een botenwagen vol met tweetjes en skiffjes naar Amycus! Het bleken de studenten van Boreas te zijn. Ik vermoed dat zij een afslag hebben gemist en nu op het verkeerde kanaal hun krachten wilden meten.
Mooi op tijd vertrok de botenwagen uit Almelo. Deze keer geen gehaast om te laat bij de start te komen. Eenmaal in Groningen werd de botenwagen vakkundig op de vaste stek geparkeerd. Ietwat ver van de vlotten, maar wel mooi droog onder een afdakje waar de boten opgeriggerd konden worden. Perfect! Want met die constante regen was dat een mooie bijkomstigheid.
Het water op gaan ging ook erg soepel. Er was nog genoeg ruimte, misschien ook omdat we erg vroeg waren. De eerste halen werden gemaakt en het water voelde al snel vertrouwd. Tot de eerste 500 meter..
De daaropvolgende 2 a 3 km was één grote klotsbak. De deining was zo erg dat mijn boot wel onder water leek te willen gaan. Als dit dé voorbode van de Hel moest zijn.. Ik had nu al spijt van mijn deelname. Gelukkig bleek het water buiten de stad alweer een stuk rustiger. Maar die wind.. het waaide behoorlijk en voor mijn gevoel was het toch echt wel een tegenwind, schuin van opzij. En de start was nog ver. Gelukkig was ik ruim op tijd. Sterker nog; er was maar één boot voor mij op het kanaal. Een km voor de start voer ik voor iedereen uit en passeerde ik als eerste de start (toch nog ergens de eerste geworden!).
Het wachten duurde lang voor mijn gevoel, en met een klein beetje regen en veel wind was het warm roeien ook weer teniet gedaan. Ik zat te bibberen van de kou. Gelukkig word je tijdens de race vanzelf weer warm. We startten precies op het geplande tijdstip. En daar ging ik! Onder de wal, want die wind die ik met oproeien voelde, was er nog steeds. En was behoorlijk sterk. De eerste km ging goed, maar mijn directe tegenstander kwam langzaam, maar zeker dichterbij. Het duurde nog ruim een halve km voor hij mij te pakken had.
De rest van de race was puur overleven. Tempo vasthouden hopen op kunnen varen in de luwte. Juist op het punt wanneer de man met de hamer komt, had de wind vrij spel. Naast dat ik één keer gepasseerd werd, heb ik gelukkig zelf ook nog twee boten kunnen passeren. Dat streelt mijn ego dan wel weer. De laatste km heb ik in mijn hoofd wel 100 keer 10 halen gemaakt, of 120 keer, ik weet het niet. Wel was ik maar wat blij dat ik de finish had gepasseerd. En dan komt het leukste stuk. Moe, leeg en kapot (incluis blaren) nog even terug roeien naar Aegir.
De boten hebben we daarna snel afgeriggerd en opgeladen, zodat we daarna konden opwarmen en nagenieten van de wedstrijd. We hebben het toch maar weer geflikt. Ik ben in de middenmoot geëindigd, Gert-Jan is hekkensluiter. Had ik nu niet goed genoeg mijn best gedaan? De spierpijn van de dagen erna geven aan dat er dit jaar niet meer in zat. De wedstrijd is een echte aanrader, met geduchte tegenstanders! Hopelijk is Amycus volgend jaar wat beter vertegenwoordigd.
Uitslagen zijn hier te vinden
Verslag Sebastiaan
