Wat doe je op je vrije zaterdag en je luistert naar de naam André? Dan meld je je ’s morgens op tijd bij Amycus, om als reserve mee te gaan voor de 8+ naar de Head of the River in Amsterdam, logisch natuurlijk…
De maanden voorafgaand aan de belangrijkste wedstrijden van het jaar, de Head en de Heineken Roeivierkamp, was het trainen, trainen en nog eens trainen in een 8+. De stuurtjes stonden te trappelen om te mogen instappen. Dank hiervoor Eliza, Maaike, Jay, Britt, Floris en Alice. Onze duvelstoejager Victor had zich als doel gesteld om in verschillende samenstellingen een geoliede 8+ op het water te brengen, waarbij de woorden relax, gelijktijdig inpikken, streksprong en het smeren van het water tijdens de haal de norm zouden gaan worden. Soms gebeurde dit onder toeziend oog van trainer Lars Hoeksel, om kleine details in techniek bij te schaven. Laten wij ook de inbreng van Gertjan niet vergeten; gewoon open en eerlijk vertellen waar het individueel aan schort. Het doel van hen was duidelijk; er moest nog een keer blik worden getrokken tijdens de Head, voor de derde keer op rij.
Naarmate de trainingen vorderden en de Head steeds dichterbij kwam, werd het geloof steeds groter; het werd steeds meer een eenheid. Dus vol vertrouwen op naar Amsterdam! Je kent het wel; tijdig aanwezig zijn, ondanks een file met omleiding, boot opriggeren (André helpt gewoon mee), rustig een bakkie doen en luisteren naar de oppeppende woorden van onze stuurvrouw Iris van Argo. André probeerde ondertussen nog wel een lid van de bemanning een ritje op zijn hippe vouwfiets aan te smeren, met misschien wel een valpartij tot gevolg. Hierdoor zou hij alsnog kunnen instappen in de boot. Poging mislukt. Hij moest het doen met meefietsen en aanmoedigen. Oproeien naar de start, onder geweldige omstandigheden. Iris gooide er nog even een paar korte oefeningen tegenaan en had er vertrouwen in. Oplijnen op nummer en dan even wachten tot het veld voor ons, de heren clubacht, drie minuten uit het zicht was verdwenen.
Vanwege onze overwinning vorig jaar, mochten wij als eerste starten in ons veld, dat is wel prettig. Oproeien naar de voorstart en gaan! Opbouwen naar tempo 35, splittijd 1:35/500m. Dan afzakken naar ons baantempo; tempo 32.Het was een internationaal veld, een Duits/Nederlandse combinatie zat ons vanaf de start op de hielen. Dan maken kleine dingen het verschil, zoals het stuurwerk door de bochten. De Grote Bocht werd strak aangesneden, onze achtervolgers vlogen er iets uit. De voorsprong was gepakt. Vanaf de kant werden de aanmoedigingen luider; André had gezelschap gekregen van Nienke, Angelina, Jeske, Judith en Herma, die zondag starten in de 8+. Ook Evert was bij de fanclub aangesloten. De aanmoedigingen zorgden ervoor dat er nog meer werd gestuwd op de benen. De internationale combi achter ons had toch weer nieuwe energie gevonden en zette een nieuwe aanval in. Iris zweepte de boel weer op met de juiste commando’s en ook deze aanval werd voorbij de Omval afgeslagen. Vanaf de Berlagebrug is het nog 750 meter tot aan de finish bij De Hoop. Langzaam gaat het tempo weer omhoog richting de 33/34. Blijkbaar was er nog reserve aanwezig in de benen en ging het richting de 1:46/500m1.Finish!
Onze reserve André zag dat het goed was. De doelstelling was gehaald, met blije gezichten als resultaat. Op naar Willem III voor het ophalen van het blik. Gertjan moest zo nodig eerder weg voor een verjaardagsfeestje, gelukkig was André mee voor het in ontvangst nemen van het blik van Gertjan.
2 / 2. Onder luid gejuich van de meegereisde dames werd het blik in ontvangst genomen. Met een goed gevoel en zwevend van geluk trok iedereen weer huiswaarts. En André? Die is netjes door onze duvelstoejager Vic thuis voor de deur afgezet, zoals het hoort. Met een medaille onder zijn kussen is hij na een prachtige dag rustig in slaap gevallen met de gedachte: volgend jaar ben ik er weer bij…
Geschreven door Maikel Blikman
De uitslagen vindt u hier. Het verslag van de dames wedstrijd op zondag volgt zo spoedig mogelijk.
