Blog

Om te beginnen eerst even een inleidend verhaal over wat de Elfsteden Roei Marathon precies voor een wedstrijd is.

Ook dit jaar heeft Amycus zich weer ingeschreven voor de Elfsteden Marathon te Friesland.

Dit jaar met 2 ploegen, 1 ploeg met 6 deelnemers en 1 ploeg met 9 deelnemers.

De ploegen varieerden van leden van RV Tubantia ( Hengelo)( Ronald en Janine) Aengwerden ( Heerenveen)( Vera) Daventria ( Deventer)( Robert) en Amycus, in de volksmond en voor het publiek in Leeuwarden Amycus Almelo.

De Elfstedentocht Roeimarathon is en alternatieve tocht op het parcours van de Tocht der Tochten in de provincie Friesland langste schaatstocht langs  de Elf steden wel bekend van : It giet oan en It sil hefe, uitspraken die alleen maar in de wintermaanden uitgesproken kunnen en mogen worden door Rayonhoofden.

Waar bij deze historische Elfsteden Schaats marathon het “ water” de grootste vijand is en er : gekluund moet worden is dit door schaatsers vervloekte water bij ons de grote vriend om prachtig op te roeien.

Het parcours is 210 km lang en dient binnen 24 na start per ploeg geroeid te worden om in aanmerking te komen voor het felbegeerde Elfstedentocht kruisje.

De tocht wordt geroeid in estafette vorm in vast of wisselende samenstellingen en kent wissel plekken langs het parcours waar na een bepaald aantal kilometers de boot ( een C2 met stuur) wijzigt van bemensing en er zijn wissel-plekken op het water waar de boeg of slag wisselt met de stuur om zo bijvoorbeeld 30 km aan een stuk te roeien zonder een lange stop.

Deze wissels worden weken vooraf aan de deelname geoefend door de ploegen op het kanaal en zijn best belangrijk voor het roeien van deze prachtige tocht.

De tocht start in Leeuwarden altijd op de vrijdag avond na Hemelvaart. Na het prepareren van de boot op het terrein van Wetterwille ( De Roeivereniging van Leeuwarden gelegen aan de Leeuwarder Froskepolle ) roeit de start ploeg naar de start die plaatst vindt in de gracht rondom de Prinsentuin ( de tuin werd in de 17de eeuw ingericht als tuin voor de stadhouderlijke familie Van Nassau, en is zeker een keer de moeite waard om te bezoeken)

Dit jaar doen er 82 ploegen mee, en om de beurt worden ze vanaf 20.00 uur gestart. Van Leeuwarden roeien we eerst noord-oostwaards naar Bartlehiem en Dokkum om daar de eerste stempel te halen. Van Dokkum weer terug naar Leeuwarden voor de 2e stempel  om vervolgens de 3e stempel te halen in Sneek. Daarna volgen de steden IJlst, Woudsend, Sloten, Stavoren, Hindeloopen, Workum, Bolsward, Harlingen, Franeker om daarna terug te roeien naar LRV Weterwille

Hieronder het verslag van de ploeg met 6 deelnemers: DA ( Daventria/Amycus) Amyzessen : Ingrid, Hans Dumoulin voorheen Hummelink( daarover straks meer) Erik Stamsnijder, Maikel Blikman, Robert Duzijn  en ondergetekende

Wij hebben er voor gekozen om met 2 vaste ploegen te roeien. Hans/Robert/Rob en Ingrid/Erik/Maikel.

Oftewel we roeien per ploeg de helft van het parcours.

Na een goede voorbereiding in conditie en technieken van wisselen van plek in de boot, wisselen van ploeg van de wal in de boot en vanuit de boot op de wal,  besluiten we een bus te huren of te lenen en die om te bouwen als Camper. 

Het werd uiteindelijk Bus lenen van het werk van Maikel , een werkbus van de Sallandse wegenbouw uit Haarle mogen we lenen om te gebruiken, namens allen , dank hiervoor. 

Er wordt onder toeziend oog van een genietende Ebbo die volledig meeging in de humor van onze roeiploeg, een soort van slaap gelegenheid gebouwd in de bus. 

Hans/Robert /Rob nr 24 mogen naar de start roeien ( alvorens  de wedstrijd begint moeten we eerst 5 km roeien naar de start in de Prinsentuin.

We roeien als ploeg tussen de 25 en 35 km waarvan iedere roeien 2/3 deel.

Met de eerste stempelpost in zicht hebben we opeens een overtreding. Stuur Robert hoort niet dat we niet door mogen roeien en moeten wachten maar we roeien gewoon door, Sorry, Sorry, Sorry is blijkbaar voldoende om niet net als dat gekke blauwe mannetje uit Leeuwarden met zijn te grote schoudervullingen, gediskwalificeerd te worden. 

Bij Klaarkampsterbrug is de eerste wissel-plek waar de wisselploeg Ingrid, Erik en Maikel op ons staat te wachten. Al jaren worden we hier ontvangen door de familie Talsma 2 oudere dames van in de 80 die hun Deel en toilet ter beschikking stellen om de roeiers op te vangen om te wachten of even uit te rusten na het eerste deel  van de tocht. Elk jaar brengen we voor deze lieve mensen een Twentse krentenwegge mee als dank.

Als de koffie op is komen Hans/Rob en Robert ( wij) eraan en wordt er gewisseld, soepeltjes en snel en door, ploeg Ingrid/Erik en Maikel begint aan de tweede etappe.

Wij rijden met de omgebouwde bus naar Leeuwarden naar de 2e wissel plek en kruipen met z’n allen onder de wol om even uit te rusten. Slapen lukt niet maar uitrusten zeker. 

Mooi op tijd komt onze wisselploeg  I/E/M aan in Leeuwarden en mogen wij weer roeien. Ze leggen aan, wij stappen in de boot en opnieuw door de derde etappe richting Sneek.

Maar dan…….  Na 2 km te hebben geroeid gaat de telefoon. Maikel belt met de vraag: Waar is de sleutel van de Bus? 

Hoezo is ons antwoord, we hadden afgesproken dat we de sleutel van de bus in het  contact zouden laten zodat de volgende ploeg direct weg kon rijden met de bus. Zo troffen wij de bus ook aan in Klaarkampsterbrug en wij konden direct rijden. 

Op een of ander manier is de bus op slot gegaan in Leeuwarden waardoor de bus niet gebruikt kon worden. 

Stress, Stress, Stress. In de boot en op de wal. Want….. wat als we de bus nu niet open krijgen en dus niet naar de volgende wissel-plek kunnen rijden, moeten Hans/Rob en Robert dan ook de vierde etappe roeien ? Of zijn we nu klaar met de tocht door deze situatie ???? 

De ANWB komt ons redden en de buis wordt ontgrendeld. Ondanks dit incident staat de wisselploeg ons in Sneek op te wachten, pfffffffff. Gelukkig maar want onze 2e etappe was wel een zware etappe en we zijn blij dat we met de Bus naar het volgende wisselplek in Balk mogen rijden alwaar we kunnen en moeten slapen. 

De ploeg van Erik/Ingrid en Maikel heeft het ook zwaar want ze hebben door het gedoe met de bus geen rust gehad.

De volgende etappe gaat richting IJlst , Woudsend en Sloten. Deze Etappe wordt er geroeid met zwemvesten vanwege route over het Slotermeer. De E/I/M ploeg moet dus 3 keer stempelen en daarna het Slotermeer op naar Balk. Met een wat koude stevige wind mee komen de golven op het Slotermeer achter de boot aan en af en toe de boot in. Er wordt water gemaakt maar niet ernstig veel. Een mooie Etappe maar wel zwaar ook vanwege de stress van de sleutel en de bus. Aangekomen in Balk is de volgende wissel worden E/I/M opgewacht door ons. Wij hebben voor het eerst geslapen en werden wakker gebeld door Ingrid met de mededeling , we komen er aan. Dit bellen moest 3 keer omdat we niet wakker werden. Opnieuw stress???, Maar dan pakken we de telefoon op en kleden ons snel weer aan om de E/I/M ploeg af te lossen. We moeten ook een de zwemvesten aan en tijdens deze wissel moeten de zwemvesten worden gewisseld. 

Aangezien we hadden geslapen en het koud hadden ( het is inmiddels 5:00 uur en er staat een koud windje) hebben we volgens Erik Stamsnijder te veel kleren aan en in alle haast van de wedstrijd wordt Hans  (toen nog Hummelink, later meer hierover) door Erik afgepeld van kleding om zijn zwemvest op de juiste manier om te doen, een hilarisch tafereel. 

Toen we van Erik verder mochten roeien op zijn : en schiet nou eens op !commando, ging de tocht verder over de Luts door Balk. Het smalste stukje van de tocht waarbij bij het uitslaan van de riemen de kant net niet of net wel wordt geraakt. Na een een zeer gevaarlijke inhaal manoeuvre onder een brug van 200 meter waar we al slippend onderdoor moeten gaan we vol chagrijn en stress verder om de Luts te bedwingen.

Als dit is geklaard varen we de “ Alde Karre, langs de Galamadammen en de Morra richting Stavoren.

Hans, Robert en ik ( Rob) kennen elkaar al geruime tijd en trekken er af en toe op uit om een wedstrijd te roeien, te zeilen op het IJsselmeer ( samen met Johan Bollen) of gewoon gezellig een biertje met wat eten. Hierdoor ken je elkaar redelijk tot goed en ga je ook dingen van elkaar herkennen. 

Tijdens mijn stuurbeurt zag ik opeens aan Hans zijn gezicht dat het niet goed ging. Voordat ik kon vragen of het goed ging riep Hans dat hij heel erg nodig een grote boodschap moest doen ( hij zei het anders maar dit is de nette omschrijving). Hans liet de boot lopen, ik probeerde aan te leggen maar voor dat was gelukt stond Hans al op de dijk om daarachter te doen wat zo dringend was, Robert en mij verbaasd achterlatend. 

Tijdens de wedstrijd je behoefte doen??? Waar hebben we dat eerder gehoord???? 

Tom Dumoulin ( Giro Italia 2017 Tom stapte tijdens de wedstrijd af en ging achter een verkeersbord zijn behoefte doen tot grote verbazing van iedereen) U begrijpt dat Hans op dat moment zijn Hummelink naam kwijt is en voortaan voor ons Hans Dumoulin wordt genoemd.

We roeien verder en wisselen weer met Erik, Ingrid en Maikel voor Hindeloopen en komen tot de conclusie dat weer er met z’n allen goed doorheen zitten. Oplossing goed eten!. 

We rijden naar Bolsward en gaan op een heerlijk plekje langs het parcours eitjes bakken met spek, En…….. ons eerste bakje Koffie. Kok , Robert voorziet ons van een heerlijk maaltje en Hans en ik ,  wij genieten van zijn kookkunst en de overheerlijke koffie.

We zijn klaar voor de laatste etappe en zijn blij verheugd als we door Erik, Ingrid en Maikel worden gewisseld in het dorpje Ried. We lopen naar de Bus en beseffen ons dat we klaar zijn, we zeggen nog net niet, NOOIT MEER, maar het zit er niet ver vanaf

Op Naar Leeuwarden om onze 3 finale kanjers binnen te halen bij de Finish.

Als Erik, Ingrid en Maikel binnen komen op de 20e plek van de 82 deelnemers in een tijd van 21 uur en 8 minuten om 17:15 is het echt klaar en maken we ons klaar voor de terugreis in afwachting van de ander Amycus ploeg en eten samen en delen we onze ervaringen van onderweg 

De andere ploeg, de Kruisvaarders Hout Moet die om 19:19 binnenkomt na 23:10 uur roeien zetten een mooie prestatie neer waarvan ze zelf verslag zullen doen.

Het was een prachtig evenement en inmiddels 2 dagen later beloven Hans , Robert en Rob volgend jaar opnieuw de tocht te trotseren, De tocht die wel zwaar is, veel van je vraagt voor en tijdens de tocht maar bovenal heel gezellig is en een waar je een buitengewoon goed gevoel aan overhoudt, en dat is toch waar we het voor doen.

Verslag Rob