Stop negen dappere, (top)fitte, leuke mensen in de Azelerbeek. Voeg daar aan toe: een bus met topchauffeur, een bak met overheerlijke pasta, 210 km roeien, een stempelkaart, 14 keer wisselen, veel setjes droge kleren, water, snickers …of toch liever mars, appels, bananen, gortdroge pannenkoeken, isotone sportdrankjes, 88 tegenstanders of eigenlijk medestanders en zeker niet vergeten 11 steden in het prachtige Friese landschap. Laat dit geheel 23 uur (+ wat minuten) op vol te houden snelheid draaien en je hebt het succesvolle recept te pakken van de deelname van het team ‘9 Kruisvaarders, hout moet’ aan de elfstedenroeimarathon op 10 en 11 mei 2024.
Als debutant aan dit ongelofelijk mooie evenement kan ik met recht zeggen: wat een bijzondere ervaring!! Ik zal eerlijk zijn, de afgelopen weken heb ik meerdere malen gedacht: hoe heb je het bedacht om je op te geven voor 210 km roeien binnen 24 uur zonder slaap? Wat doe je jezelf aan? En nog eerlijker…..tijdens de tocht heb ik dit zeker ook wel een keer of vaker gedacht, want het is een zware tocht. En vooral ongelofelijk mooi.
De start
Samen met het andere elfstedenteam Da Amyzessen verzamelden we vrijdagochtend 10 mei bij Amycus en vertrokken we met twee bussen en een botenwagen richting Leeuwarden.
Na het marathonklaar maken van de Azelerbeek van roeivereniging Tubantia (verlichting, fuikenvangers, spatranden en vooral veel duct tape), een goede maaltijd van de wok, de laatste afstemming over de bootindeling en het wisselplan kon ploeg A (the A-team) richting start in de Prinsentuin in Leeuwarden. De 6 uitzwaaiers (ploeg B en ploeg C), trokken hun mooie rode teamtruien aan, stapten in de bus naar diezelfde Prinsentuin, om ploeg A aan te moedigen bij de start.
Het was prachtig weer en de vele enthousiaste deelnemers zorgden voor een goede sfeer bij de start. Onze eerste wissel was bij Klaarkampsterbrug. In het donker vertrok ploeg B naar Dokkum. En tja, als je dit nog niet eerder hebt gedaan, dan kun je als stuur even de oriëntatie kwijt zijn in het donker, dus daar lagen we vast in het riet. Snel er weer uit en door. We waren al gewaarschuwd, het is in Dokkum druk bij de bruggen. Dat was ook zo, dus bij drie bruggen liggen wachten, tussendoor nog een stempel opgehaald en toen zo snel mogelijk weer terug naar Klaarkampsterbrug. Ploeg B stapte uit, ploeg C stapte in. Iedereen die denkt dat een c-boot niet om kan gaan….dat scheelde heel weinig. Nadat we allemaal van de schrik waren bekomen en direct goed wakker waren geworden, ging ploeg C op pad, terug naar Leeuwarden.
De nacht
In Leeuwarden pakte the A-team het over naar wisselpunt Weidum en van daaruit roeiden we een prachtige nachttocht naar en door Sneek. De batterijen van de gps raakten op en we hadden afgesproken: geen batterijen wisselen in de boot. Dus blij met een ploegmaat met ervaring van eerdere jaren en koersend op de lichtjes van de boten voor ons wisten we goed door Sneek te navigeren. Het laatste stukje in de nacht was voor team C en ging via Ijlst naar Woudsend, waar het inmiddels licht was geworden.
De ochtend
Door naar Sloten via het Slotermeer, wat volgens de ervaren marathonroeiers onder ons, dit jaar goed te doen was. Van Sloten naar Balk en via de smalle Luts, met aan beide kanten van de bladen nog zo’n 2 centimeter ruimte, richting de Morra. We hadden iets sneller willen zijn, maar met deze snelheid zouden we het zeker gaan halen om voor 20.00 uur binnen te zijn (je moet namelijk binnen 24 uur weer terug zijn in Leeuwarden voor het beroemde kruisje). Omdat we in Warns niet meer mochten wisselen van de wedstrijdleiding hadden we ons roeiplan iets omgegooid en pakte Team C het, eerder dan gepland, over vlak voor de Morra. Na een tussenstop bij de drukke stempelstop in Stavoren kwamen ze goed kapot geroeid aan bij wisselpunt Schuilenburg, vlak voor Hindeloopen. Ploeg A pakte over en roeide naar Workum, waar ploeg B zo snel mogelijk de boot in stapte op weg naar Bolsward en een klein stukje verder naar wisselpunt Hichtum. Als je ooit in Friesland komt, rij of liever vaar dan zeker door dit idyllische dorpje heen, want het is prachtig en de route er naartoe ook. Onderweg vond een motorboot het nog leuk om dwars voor de brug te gaan liggen, waardoor de rij met roeiboten langer en langer werd. Na veel boze geluiden van de inmiddels vermoeide roeiers had ie eindelijk door dat een brug met dubbel rood licht toch echt niet voor ‘m open ging en konden we er langs.
De middag
We genoten nog even van de zon die zich inmiddels had laten zien en stapten vervolgens in Hichtum snel de bus in, er werd gevraagd of iedereen er was: check, iedereen was binnen en weg waren we. Een paar minuten later lezen we op onze app: ‘ja, uhm, beetje jammer, maar jullie hebben me laten staan’, iedereen kijkt verbaasd de bus door en inderdaad…… dus als de wiedeweerga omgekeerd om nu wel met complete bemanning naar Harlingen te rijden om ploeg C op te vangen. Iedere ploeg heeft dan nog 1 etappe te gaan, dus dat was een goed vooruitzicht…..en toen stak de wind de kop op. Een straffe westenwind had ons mooi naar Leeuwarden kunnen blazen, maar het mooie zonnige weer bracht een stevige noordoostenwind, dus 3 ploegen hadden samen nog zo’n 40 km met veel tegenwind voor de boeg.
De finish 😊
Dat was een pittige afsluiter en ook dat hebben we met elkaar goed volbracht, want strak om 19.19 uur kwam ploeg C onder luid gejuich van de andere teamleden de finish over. De kers op de taart of liever gezegd de slagroom op de oranjekoek: negen elfstedenkruisjes.
Andre, Eliza, Judith, Janine, Paul, Vera, Klaas, Ronald, dank jullie wel voor het samen optrekken, de gezelligheid, het gezamenlijke avontuur en voor deze mooie teamprestatie!!!
Angelina (ploeg B)
