Dertig november, half tien ’s ochtends. Een grote groep enthousiaste Amyci verzamelt zich in de kantine van het clubhuis voor de jaarlijkse Obstakeltocht. De sfeer is gezellig, bijna rumoerig, en iedereen heeft er zichtbaar zin in. Buiten is het fris; rijp bedekt het gras en de gevallen blaadjes, maar de heldere blauwe lucht en een stralend zonnetje zorgen voor een prachtig decor en een goed begin van de tocht.
Organisator Ron opent de dag. Hij legt de vaarroute uit, benoemt de obstakels die we onderweg tegenkomen, en maakt de bootindeling bekend. Nadat alle instructies zijn gegeven, begeeft iedereen zich naar het vlot om de boten klaar te maken. Goed ingepakt met mutsen en handschoenen en vol motivatie vertrekken we met zes boten richting de sluis bij Aadorp, onze eerste uitdaging van de dag.
Bij de sluis aangekomen wacht iedereen keurig op elkaar, maar al snel wordt de rust ruw verstoord. Geschrokken stemmen klinken vanuit verschillende boten: de Bergeend is omgeslagen! Maaike, Renate en Eric (N) liggen plots in het koude water. Wat ging er mis? Terwijl ze aan bakboord probeerden aan te leggen, kwam de boegbal in contact met een balk aan de sluiswand. De stuur wilde bakboord gaan peddelen en op hetzelfde moment greep de boeg naar de kant. Gevolg was te veel gewicht op bakboord en een ongelukkige balansverstoring met een nat pak voor de bemanning.
Gelukkig wordt er direct ingegrepen. De sluiswachter, Ron en Eric (S) schieten te hulp. Maaike, Renate en Eric (N) klimmen via een trapje uit het water en worden naar het warme sluiswachterskantoor gebracht om op te drogen en bij te komen van de schrik. Ondertussen wordt de Bergeend rechtop gezet en leeg gehoosd. Het roer wordt uit het water gedregd, maar de stuurstoel blijft helaas op de bodem van de sluis achter. Ondanks deze tegenslag wordt er snel geschakeld. Eric (S) neemt samen met Benedicte, die vanuit de Zilverreiger is overgestapt, plaats in de Bergeend om de tocht voort te zetten. Ron neemt het roer van Eric (S) over in een andere boot en de “drenkelingen” rijden met de auto van Ron veilig terug naar Amycus.
De rest van de groep vervolgt de tocht na de sluis. De spanning ebt weg en het plezier keert terug terwijl de boten onder bruggen door varen richting Kreta in het centrum van Almelo. Het blijft opletten geblazen; commando’s als “liggen!” klinken regelmatig om veilig onder de lage bruggen door te komen. Onderweg wordt er zelfs een ijsvogel gespot – een prachtig, typisch Hollands moment. Hoewel we niet helemaal tot aan de markt kunnen door een tijdelijke schaatsbaan, varen de meeste boten nog een rondje om Kreta. Anderen nemen een korte sanitaire pauze bij de Gemeente.
Omstanders kijken glimlachend toe terwijl onze boten door het water glijden. De sfeer is ontspannen en de tocht maakt duidelijk niet alleen ons, maar ook anderen blij. Rond het middaguur keren we terug naar Amycus. De boten worden droog en schoon in de loodsen gezet, waarna iedereen zich naar de kantine begeeft voor een warme kop koffie of thee, vergezeld van een heerlijke krentenwegge.
De gesprekken gaan door, de sfeer blijft goed en de zon blijft stralen aan de helderblauwe lucht. Amycus blauw. Hollandser wordt het niet! Dankzij de samenwerking, het doorzettingsvermogen en de gezelligheid was deze Obstakeltocht er eentje om niet snel te vergeten! 🚣♀️✨
Benedicte en Lénida
