Het bestuur van de Oost Nederlandse Roei Bond had dit jaar het plan opgevat om een lang gekoesterd beleidsvoornemen te realiseren: een Oostelijke afvaardiging naar de Elfstedenroeimarathon, waarin al het Oostelijke talent gebundeld zou gaan worden.
Zo geschiede en na een intensieve voorbereidings-, training- en selectieperiode begon de Equipe steeds vastere vormen aan nemen.
Als eerste werd Judith, de levensgezellin van Eric, aangesteld als Chef de Mission, die direct daarop Cock als haar logistiek secondant benoemde.
Het door deze twee officials samengestelde team bestond uit roeiers van twee Oostelijke verenigingen, namelijk Tubantia (Carla, René, Ronald, Erika, Rianne en Marcel) en Amycus dat vertegenwoordigd werd door Eric, Patrick, Maikel, Nienke, Evita, Ingrid, Klaas, Vincent, Rob, Hendrik, Jan, Maaike, Lenida, André, Wietse, Pieter en ondergetekende. Deze 23 gelukkigen hadden zich op basis van de gebruikelijke selectiecriteria als techniek, kracht en duurvermogen geplaatst; daarnaast had de ONRB zich er van vergewist dat de Equipe, in het kader van het diversiteitsstreven, zou bestaan uit een mix tot de vierde macht, namelijk jong/oud, man/vrouw, beginnend/gevorderd, Amycus/Tubantia. Zoals U zult weten luidt een oud spreekwoord in de roeiwereld “Mix is Nix”; bij een zodanig ver doorgevoerde mix bleek dit principe gelukkig niet meer op te gaan.
De oplettende lezer zal zich afvragen waarom dit team uit maar liefst 23 atleten diende te bestaan. Een terechte vraag, waarvoor het nodig is kennis te hebben van het absurde plan van Eric om twee ploegen met 20 minuten tijdsverschil te laten starten, gedurende race bij elkaar te laten komen en 22 uur later in fotofinish exact gelijk over de eindstreep te laten glijden. Een logistieke nachtmerrie ? Ik kan U vertellen dat dit in het geheel niet het geval was en dat de tocht op een geweldige aangename manier vol ontspanning, plezier en zonder ongelukken of vervelende voorvallen is volbracht. Eigenlijk een perfecte race waar alle leden van de Equipe met heel veel plezier op zullen terugkijken. Misschien is er één opmerkelijk puntje noemenswaardig, toen één van de ploeggenoten zich in Stavoren, na een uitgebreid toiletbezoek, plots verlaten zag door dit aangename gezelschap. Ondanks dit duidelijke sociale signaal besloot deze Remy zich niet zomaar uit de Equipe te laten zetten. Via de verenigingsbusjes van respectievelijk Den Hertogh en Nautilus werd een succesvolle achtervolging ingezet richting eigen ploeg. Met de nu weer volledige ploeg werd lekker roeiend onder een blauwe hemel met stralende zon en in een fantastische sfeer de Friese hoofdstad bereikt, alwaar de reeds genoemde memorabele fotofinish plaats vond.
Kortom: een prachtig evenement en een schitterende ervaring.
Voor een ieder die zich dit jaar niet heeft weten te plaatsen: volgend jaar een nieuwe kans !
Verslag Elfsteden Roeimarathon Hans
