Van uw culturele verslaggever Wijtze Kooi.
Wij reden door de Twentse dreven waar de boeren inmiddels hier en daar het gras hadden gemaaid en droog binnengehaald. Nu kwam het nieuwe gras alweer op en kleurde die percelen lichtgroen wat mooi afstak bij de donkerder percelen. De lucht was blauw en wij waren vol verwachting wat ons in Huize Maarleveld zou worden geboden.
Toen Rein in 2014 voor het eerst dit concert voor en door leden van Amycus organiseerde had men wel de hoop maar niet de zekerheid dat dit zo’n succes zou blijken, wij zijn nu in 2023 aangeland.
Al een aantal jaren daarvan zijn Pien en René gastvrouw en gastheer, en elk jaar lijken zij zichzelf weer te overtreffen. Ook dit jaar was de opkomst bijzonder goed, veel nieuwe jongere gezichten maar ook veel oude bekenden met soms kinderen en kleinkinderen erbij. Van vorig jaar werd gezegd “ze hingen er met de benen uit”, welnu, deze keer moesten een behoorlijk aantal buiten op banken zitten om het concert te kunnen meemaken. Het leeft dus zeker in onze vereniging.
Dat veel leden van onze geliefde vereniging op zaterdagmorgen via de radio naar de Taalstaat luisteren bleek uit de opmerking “Frits Spits” wat sloeg op het feit dat ook deze keer Frits het spits mocht afbijten. Hij deed dit met een lastig stuk van Barrios Mangoré Le Cathédral. Een waarderend applaus was zijn beloning
Angelina, nog maar enkele jaren lid, was met haar Blokfluiten ensemble Capaci een enorme verrijking van het geboden repertoire. Van Renaissance [O Virgo Splendens, een pelgrimslied] via barok [een fuga en prelude van Bach, door een lid van het ensemble bewerkt van orgel naar blokfluit] naar de 20ste eeuw met Maute [*1963] met Ricercar. Het spel was werkelijk oorstrelend. Dat deze musici ook menselijke trekjes vertoonden bleek uit een ogenblik van onachtzaamheid, het publiek genoot ook daar onverminderd van.
De welhaast vaste uitvoerenden Esther, René [beiden viool]en Rein [piano] lieten zich horen met een mooi stuk van Leclair waarna Ans twee sonatines van Cimarosa speelde waar zij met enige beduchtheid aan begon, vertrouwde zij mij toe, maar het ging uitstekend en het publiek waardeerde dit ook. Een niet zo makkelijk stuk Meditation van Massenet werd door Charlotte van Kesteren langzaam en met precisie gespeeld, de bijdrage van haar trotse vader was dit jaar dat hij de bladmuziek voor zijn dochter op de standaard legde wat hèm geen applaus opleverde. Voor de pauze besloten Esther en Rein van Von Weber met een Sonate waarna Rein de pauze aankondigde waarvoor de instructies van Pien duidelijk waren “links thee, koffie rechts en gebak in het midden”
Na de pauze in het heerlijke huis en zonovergoten hof kon Wil ons laten genieten van zijn zeer bijzondere luit [13 korige luit naar een model uit 1726] eerst met een Fantasia en daarna een Allemande [een soort Duitse dans] van Weiss gevolgd door de Sarabande van Bach, een werk voor viool maar nu bewerkt voor luit. Wil vermeldde ook de uitspraak van Weiss dat “60 jaar spelen ook 40 jaar stemmen” betekent.
Dat het belangrijk is de juiste muziek op de standaard te hebben bewees René, dus opnieuw begonnen en met veel waardering van het publiek. Men dacht aan de ontbrekende drums bij het swingende nummer Cheer Up,waarna Rein zelfs zijn verleden als oude rocker aanstipte, dit werd voorafgegaan door twee van de vele Spaanse dansen van Moszkowski, een componist die andere jaren ook ten gehore werd gebracht door Ans en Rein, maar toen een paar andere dansen. Coen overtrof zichzelf door twee tonen tegelijk te spelen, zijn Sarabande [Bach] en Nocturne Mendelssohn Bartoldy oogsten veel waardering. Esther en Rein besloten deze muziekmiddag met Mozart’s Sonate, een fijn licht stuk terwijl buiten de zon uitbundig scheen. Als dank kreeg Pien uit de handen van Rein een struis bloemen en René langwerpige doos met een ongetwijfeld verfijnde wijn. René dankte Rein voor het organiseren van deze concerten. Applaus en waardering alom.
Zij die hadden opgetreden werden na afloop buiten uitgenodigd voor een fotosessie.
De nazit was zeer gezellig, goede sfeer, lekkere spijzen zodat de conclusie mag zijn dat wij toch wel een zeer gezellige roeivereniging hebben en boffen met Pien, René en Rein.
Belén Hernandez heeft een leuke video gemaakt met daarin een impressie van deze geslaagde middag:
