De week voor de H4k waren de oudste 8 uit ons 12-koppige team al eerste geworden op de Head of the River Amstel, dus de druk is hoog en alle ogen zijn op ons gericht. Gelukkig hebben wij de 2 jongsten en snelsten uit die boot ook in de onze.
Het is de laatste woensdag voor de race en hoewel we een jaar lang flink getraind hebben moeten we toch echt 1x in de juiste bemanning de sprint oefenen. Met kunst- en vliegwerk is door Victor op een doordeweekse dag de hele bemanning opgetrommeld, inclusief oppas voor kinderen en stuurtje die zelf nog van school moest komen. Heel gaaf dat iedereen de noodzaak van deze oefening ook inzag! Voor minstens 3 bemanningsleden inclusief mijzelf is dit voor het eerst dat we iets in tempo 40 roeien en wonder-boven-wonder loopt het fantastisch! binnen 5 halen zitten we op baantempo en het lijkt zelfs echt tijdwinst op te leveren. De gedegen training door Lars werpt echt zijn vruchten af.
De ergometer training op donderdag slaan we over; genoeg gemarteld voor nu. Met een goed gevoel wachten we zonder seks, drank, slaaptekort, drugs en rock&roll (Ondanks de grootspraak voor de meesten geen zware opgave lijkt mij) tot het eindelijk zaterdag is geworden.
Zaterdag
Het was zover; De wedstrijd waarvoor we zo ongeveer een jaar hebben getraind onder leiding van Victor en Lars was aanstaande.
Zaterdag worden we gestuurd door onze, niet onverdienstelijk roeiende, stuur Floris en zondag mocht Eliza ons sturen, die eigenhandig het veld leeg kan roepen, mocht dat nodig wezen.
Rob had een prachtig stukje doorgestuurd van BBC sport over de diverse rollen in de boot
De bemanning bestaat uit:
- Stroke – Human Metronome – Delusional Master – Maikel Blikman,
- Seven – Stroke’s Lieutenant – Delusional Master – Eric Stamsnijder
- Six – Engine brains – Endless Excuses – Jan willem Velthuis
- Five – Engine room – Endless Excuses – Rob Braaksma
- Four – Engine room – Delusional master – Arjan Wiegel
- Three – Less Responsibility – Delusional Master – Jeroen Nijmeijer
- Za: Two – Back-up stroke – Adult in Training – Jelle Wouda
- Zo: Two – Back-up stroke – Beginning Master – Sebastiaan Van der Worm
- Bow – Keeps boat balanced – Fading Fast – André Holtrop
Vandaag roeien we de 2500m met aansluitend de 250m sprint.
Niet al te vroeg in de ochtend kunnen we gezamelijk met een licht geladen botenwagen relaxed de polder uitrollen, of inrollen; het is maar hoe je het bekijkt. Bij RIC aangekomen de boot aanriggeren, omkleden, flesjes vullen en gaan met die Zeearend! Het was een klein stukje richting Oudekerk naar de start van de 2500m. Bij de rozenoordbrug aangekomen was het een drukte van belang. Gelukkig konden we al gauw starten. We hadden afgelopen jaar zoveel lange afstanden getraind dat de 2500m bijna voelt als een sprint. Binnen 5 slagen zaten we op baantempo. Net als bij de oefening afgelopen woensdag. Voor ik het wist waren we al op de helft, denk ik, want ik ken het hier nog niet zo goed, dus ik roep naar voren: “hoe ver nog?!” “Kilometer!” Stelt Rob mij gerust.
Voor we het weten doemt de Berlage brug op en gaat het tempo omhoog. Het loopt gesmeerd. Ik had met mezelf afgesproken om een seconde aan energie over te houden voor de sprint, maar als puntje bij paaltje komt lukt dat toch niet. Als je het publiek hoort geef je toch alles.
De tijd: 8:25. Hmm, vorig jaar hadden we toch echt 8:24 volgens de uitslagen van 2023. Wie kan ons uitleggen wat we verkeerd hebben gedaan of wat we vorig jaar zo goed hebben gedaan? Een beetje flauw om de wind de schuld te geven natuurlijk.
Gelukkig lagen we, zoals mij eerder werd gerust gesteld, lang genoeg stil om volledig uitgerust te zijn voor de sprint. Jasje aan, flesje leeg en dan wachten. Dit keer leek het wachten minder lang, maar dat kan mijn gevoel maar zijn. Plotseling, voor mij ten minste, begaven we ons naar de start. In een knullige poging om mijn jasje al roeiend uit te trekken sla ik een snoek, maar gelukkig gaat het goed. “Amycus, opbouwen voor de start!” En Floris roept duidelijk: “opbouwen in 5, nu!” Direct bouwen we met al onze kracht naar tempo 40. “1 2 3 4 5 6 7 8 9 10!” ik voel dat het erg hard loopt; rommelig, dat wel. Een hoop gespetter en “door!” hoor ik de kamprechter roepen. Nu pas? Ik hoopte dat we nu zo ongeveer op ⅓ zitten, maar we beginnen pas! Ai, nog even doorbijten dus. Floris telt tot 20, 30, maar nog steeds geen finish…Tijd om te verzuren is er niet, want na 46 seconden is het toch wel voorbij. Ik ben blij met het resultaat: 4 seconden sneller dan vorig jaar. Toen hadden we 50 seconden. Dat is dus 8% sneller dan vorig jaar en we zijn gemiddeld toch bijna 2% ouder geworden dan vorig jaar! Ik vind dus eigenlijk dat we gewoon 10% verbeterd hebben t.o.v. vorig jaar. Mooi toch?
Na de wedstrijd douchen en na een welverdiend biertje kopje koffie brengen we onze spullen naar het hotel. Erg snel ging dat niet, want Eric kreeg maar geen genoeg van alle botenwagens. Schamel wagens, trussverbindingen, plastic bakken, sjorbanden, dubbelassers; hij bleef er maar aan voelen. Eindelijk op de terugweg met de metro wist Maikel op onverklaarbare wijze (Jeroen is gauw afgeleid door leuke filmpjes op zijn telefoon) langs Jeroen de metro in te floepsen, waardoor Jeroen tot onze grote lol de metro mist. De Amsterdamse juppen keken met rollende ogen naar de 4 in midlife-crisis verkerende, hilarisch lachende Tukkers. Gelukkig rijdt er elke paar minuten zo’n ding, dus we zijn gauw weer saampjes. Uit de metro gekomen gingen we nog even naar een stilgelegde wedstrijd kijken. Er was een boot tegen een ducdalf geknald met 2 gebroken riemen en 9 natte pakken tot gevolg. Niks gezien helaas. Ook niet de reddingsbrigade die de volgende ploeg nog iets om na te vertellen bezorgt.
Tot onze verbazing was er nog plek bij restaurant Weesper. Na een prima diner, aan een tafel waar we het vervolg van de wedstrijd een soort van konden volgen, zijn we weer naar ons hotel of b&b ge-metro-d en bijna geheel zonder sex, drugs, rock&roll en drank rol ik mijn krakende b&b stapelbedje in. Hopelijk maakt Alex, de Spaanse bokser me niet wakker als hij straks zijn bed in kruipt.
Zondag
Vandaag is het de beurt aan de 5km om geracet te worden. Helaas mogen veteranen, ik bedoel masters, niet mee doen aan de 750m omdat ze bang zijn dat wij “het loodje leggen”. Poe poe. Alsof we bij een 250m geen hartaanval kunnen krijgen. Of bij de 2500? 5000? Die zijn een makkie zeker? Aanstellers.
De nummers voor de 5km opgehaald en me omgekleed. Tijdens een soort van ontbijtje bij RiC bespreken we de race. Al gauw gaan we het water op en roeien warm naar de start. Je bent er ook zo. Ploegen uit o.a. Spanje, Italië, USA, UK, Polen, Noorwegen, Canada, Duitsland, en zelfs Hong Kong en nog veel meer landen dobberen als eendenkroos door elkaar. Prachtig om de stuurtjes in alle talen de commando’s te horen geven. Gepassioneerde italianen en Spanjaarden tegenover volkomen ontspannen Duitsers en natuurlijk alle nieuwe vrienden die André in alle boten maakt. Telkens stuurt Eliza ons weer moeiteloos terug naar de kant. Zo leek het tenminste, want zelf vindt ze het wachten minder relaxed dan de race zelf. Begrijpelijk, want met al dat verkeer meenden de damesploegen in het einde van het veld nog op hun dooie gemakkie overal tussendoor te moeten ploeteren om achteraan de start te komen. Mogelijk hebben we daarmee de oorzaak gevonden van de vertraging, want toen die voorbij waren begon het vooraan op te lossen.
“Amycus, opbouwen!”, weer zijn we in 5 slagen in volle vaart. De balans is lekker, maar na een paar km vind ik het toch wel erg zwaar voelen. 5km is toch geen sprintje! Auw, doorbijten. Ik begin een beetje te hoesten, schreeuwen en roep mezelf bij de les. Dat helpt een beetje. De rest zegt ook niks, kijkt niet om. Helemaal niks, alleen maar concentratie. Het voortdurende “Stuw!…..Stuw!…..” Hoor ik al lang niet meer. Ik zie alleen nog maar de rug van Rob. “10 op de benen!” Hoor ik. Oh ja, rechtop zitten, streksprong en armen met rust laten. Zo gaan we door. Ineens zijn we bij de Berlage brug en is het zo alweer voorbij.
17:48. Vorig jaar roeiden we de 5km in 17:55. Maikel is niet enthousiast. Logisch, als je net een week ervoor de Head wint met een stel pensionado’s. Dan hoop je met deze jonkies toch minstens op iets vergelijkbaars. Snap ik.
De officiele uitslagen staan nog niet op de site, maar als ik de uitslagen van time-team mag geloven hebben we op de 5 km uiteindelijk een 25e plaats van de 77 verworven. Een resultaat waar we trots op mogen zijn denk ik! De 250m en 2500m zitten we precies in het middelveld. Ook niet gek lijkt me.
We kunnen ook er voor kiezen de beta uitslagen van time-team te lezen. In ons leeftijds-veld (heren masters D) zijn we daar 11e, 11e en 6e van de 21 geworden. Overall komen we dan op 9e van de 21 uit, scaht ik zo in.
Ik ben er in ieder geval blij mee.
Bedankt mannen, ik vond het een mooi avontuur.
welterusten,
Arjan