Afgelopen 9 juni gingen we weer met een botenwagen vol naar Zwolle. Amycus nam deel in 6 wedstrijden in de dubbel twee, twee- en vier +. De regen bleef uit, maar er was wel wat wind voorspelt. Maar dat kan de pret niet deren.. toch?
Bij de stuurliedenvergadering werd ons het mooiste roeiwater van Nederland beloofd (waar hebben we dat eerder gehoord?), met een beetje stroming mee. Dat moet natuurlijk gouden tijden opleveren, dachten we vooraf.
De heren mochten al vroeg en zoals verwacht zetten Maikel en Eric weer goede tijden neer. Goed gedaan! Wel waren alle heren het er over eens dat door de tegenwind het water niet makkelijk was.
Mirthly en ik hadden ons opgegeven voor een dubbel twee. We hadden nog geen torenhoge verwachting omdat deze keer Mirthly voor de eerste keer op boeg op een vreemd parcours moest sturen en de ervaring is dat alles wat nieuw is op een onverwachte manier toch mis kan gaan. Misschien herinnert de oplettende lezer nog mijn eerste keer op boeg vorig jaar, waarbij ik het riet instuurde. Maar goed, op dit parcours gingen de bochten op de kaart redelijk synchroon heen en weer dus we concludeerden dat het te doen moest zijn en anders een goed leermoment.
Op de heenweg leek alles ook goed te doen, hoewel de wind nog iets aanwakkerde.. We gingen lekker van start. Goed de ontspanning houden, lekker trappen, mooi, mooi, mooi… Toen werd het water steeds woester, de wind harder, het spiegeltje vol met spetters en hoe kan je dan nog focussen op zo’n spiegeltje. Maar we haalden de ploeg van Daventria bijna in en we liepen iets uit op de ploeg van De Waal. Beter dan we gedacht hadden en toen waren daar toch plots de plompenbladen waar we in terecht kwamen. Ik denk dat dit onderdeel was van het mooiste water, want de flinke golfen konden het toch niet zijn. Maar tijdens een wedstrijd wil je daar niet in komen, dus… bijna stil liggen, er weer uit en weer door om vervolgens aan de andere kant in de plompenbladen te komen…. . We herstelden weer en gingen verder, de bocht om en in 1x vol in de wind te komen, zodat de boot bijna stil lag.. Mirthly werd al helemaal wanhopig van het sturen, maar na een keer flink afgeblaft te worden door mij (nogmaals excuus Mirthly), hadden we het weer te pakken. En daar was de finish al in zicht. We gingen voor de eindsprint en lagen iets aan bakboordwal, maar nu konden we geen boten meer tegen komen zou je denken. Toch klonk vanaf de finishboot in paniek de waarschuwing voor die onverwachte boot! We konden nog net op tijd stoppen. Het bleek dat deze achter de finishboot lag en net op dat moment besloot om het vaarverbod te negeren..
De twee ploegen die we in leken te halen, waren dan ook allebei 5 seconden sneller… balen! Geen gouden tijden voor ons dus, maar wel een ervaring en leermoment rijker. En er zit progressie in, want plompenbladen vertragen minder dan riet! Maar volgende keer willen we toch graag in 1x doorvaren…
Daarna gingen we met twee Amycus dames vieren weer het water op. Met die tegenwind en dat woeste water wisten we af en toe helemaal geen raad. Want in Almelo hebben we namelijk echt mooi roeiwater. Leuke ervaring, maar van lekker roeien was wat onze ploeg betreft geen sprake. Achteraf kregen we een gouden tip. Afstelling aanpassen zodat je echt diep uit kunt zetten. Wij hebben besloten het gedeelte van ons kanaal waar het af en toe behoorlijk klotst maar eens vaker op te zoeken. Ook hier een ervaring rijker dus.
De teleurstelling was nog wel het grootst toen ook nog bleek dat de taart op was… ’t was tijd om naar huis te gaan. Leuke dag, volgende keer beter!
Verslag Herma
De uitslagen vindt u hier
